اتفاقی عحیب

نمی دونم چرا. شاید چون هوای خنک خورده به سرم، شاید چون دوباره به جای ناهار گوجه و نخود فرنگی خورده ام، یا شاید چون سرعت اینترنت اعجاب آوره، دلشوره درس خواندن خلم کرده و حجم نخوانده ها فلج دلیلش هر چی هست سرشار از حرف شده ام. می توانم ساعت ها و ساعت ها حرف بزنم، برای خودم تحلیل کنم و آسمان و زمین را به هم بدوزم تا به استدلالات کودکانه ام رنگ تعقل بدهم. یک دلیل موثق هم دارم. دارم مدرن تاکینگ گوش می دهم. کدوم کودک/نوجوان  ایرانی متعلق به دهه شصت می تونه روی کره ارض وجود داشته باشه که با شنیدن مدرن تاکینگ سرشار از حرف نشه؟
وای الان از شدت فکر و حرف می ترکم.

Master the signs, rule the world.